Triple-Negative Breast Cancer

Triple-negatieve borstkanker (TNBC) is een heterogene en agressieve ziekte die, in vergelijking met andere subtypes van borstkanker, sneller groeiende, minder gedifferentieerde tumoren van een hogere histologische graad heeft die bij diagnose meestal groter zijn^1,3,4.

TNBC wordt gedefinieerd door de afwezigheid van expressie van oestrogeenreceptor (ER) en progesteronreceptor (PR) en de afwezigheid van HER2-overexpressie en/of genamplificatie, belangrijke receptoren die kenmerkend zijn voor andere borstkankersubtypes³. TNBC is een heterogeen borstkankersubtype met een slechte prognose en de diagnose wordt meestal op jongere leeftijd gesteld in vergelijking met andere borstkankersubtypes^1,3,4,5.

Volgens gegevens van het Belgisch Kankerregister zullen elk jaar ongeveer 1.216 patiënten gediagnosticeerd worden met TNBC, wat neerkomt op 9-11% van alle nieuwe borstkankerdiagnoses⁷.

Bovendien zal een aanzienlijk deel van de patiënten bij wie in het verleden borstkanker werd vastgesteld, tijdens hun leven een ziekteherval meemaken met een nieuw en ander histologisch profiel, een sombere diagnose die wijst op een agressievere ziekte, met een hoog metastatisch potentieel en een slechte respons op therapie⁸.

Tot voor kort berustte de behandeling van gemetastaseerde TNBC-patiënten bijna uitsluitend op niet-selectieve cytotoxische middelen. Over de periode van 2008 tot 2016 is de mediane overleving bij behandeling met conventionele chemotherapie echter vrijwel onveranderd gebleven¹¹. Bovendien biedt behandeling met conventionele chemotherapie een beperkte mediane overleving van 12 tot 18 maanden en een geschatte 5-jaars algehele overleving van 12%^12,13. De slechte prognose en beperkte behandelingsopties benadrukken de zeer grote medische nood aan effectieve en innovatieve behandelingen voor deze metastatische TNBC patiënten.

Recente ontwikkelingen in het gebruik van PARP-remmers en immuun-checkpoint-blokkade bieden meer gerichte oplossingen voor sommige van deze patiënten in de metastatische setting. Er blijft echter een belangrijke medische behoefte bestaan aan effectieve behandelopties voor patiënten die hervallen of niet in aanmerking komen voor immunotherapie zoals PD-(L)1-remmers of gerichte therapieën, zoals zoals PARP-remmers^3,5.